Lovor vodi poreklo iz Male Azije. Ova biljka je ljudima poznata i pre 780 godine p. n. e. kada su ga dobijali kao nagradu pobednici na olimpijskim igrama. Miris mu je intenzivan a ukus vrlo aromatičan, pomalo ljutkast, opor i gorak. Plod poseduje oko 30% masnog i do 3% eteričnog ulja, skrob, šećere, a list sadrži gorke materije i tanin.
Lovor deluje kao antireumatik, antiseptik, baktericid, diaforetik, digestiv, diuretik, fungicid, sedativ, stomahik, antitoksik. Pozitivno utiče na raspoloženje. Lišće i plod su delotvorni u lečenju prehlade, neurastenije želuca, lečenju histerije. Ulje od lovora se koristi za lečenje bolova u ušima, modrica, sportskih povreda, istegnuća. Čaj od lovora se pokazao delotvornim za lečenje dijabetesa kao i za odstranjivanje soli iz zglobova.
Kao začin koristi se uglavnom list od lovora, ali i semeni plodovi. Lovor je našao primenu u farmaceutskoj i prehrambenoj industriji. U kulinarstvu se koristi kao dodatak jelima od mesa , divljači, riba, zatim se koristi kao dodatak varivima, sosevima, marinadama, paštetama i salatama.
